ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ

 

     Η μόδα σαν ορισμός είναι μια παροδική συνήθεια για κάποιο χρονικό διάστημα ανάλογα με τις εξελίξεις της κοινωνίας (πόλεμος –ανάπτυξη-οικονομικές συνθήκες ) που γενικεύετε σε μεγάλο φάσμα ανθρώπων .

   Εμείς θα σας αναλύσουμε όλες της δεκαετίες από την Μινωική εποχή μέχρι σήμερα

Μινωική εποχή

 

 

 Ο θαυμαστός πολιτισμός των Μινωικών χρόνων ,με την μεγαλύτερη ακμή του στην θαλασσοκρατία, που έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη του πολιτιστικού επιπέδου.  

   Η ένδυση έπαιξε σημαντικό ρόλο καθώς χαρακτηριστικά ήταν τα στενά κοντομάνικα η φουσκωτά μανίκια , γιακάδες ψηλοί και γωνιακοί ,πουκάμισα η περικόρμια που άφηναν ακάλυπτο το στήθος ή ήταν διαφανή και συγκρατούσαν το σώμα με κορδόνια , οι μακριές τριγωνικές φούστες , οι ποδιές με βολάν που φορούσαν πάνω από τις φούστες και η σφιχτή ζώνη ώστε να τονίζει την μέση των γυναικών της εποχής ήταν κάποια από τα ενδύματα που κυριάρχησαν την εποχή αυτη. Τα ενδύματα τα στόλιζαν με εππίραπτες ταινίες, φιόγκους και κοσμήματα από μέταλλο, πέτρα ή κόκαλο νεαρές κοπέλες όταν συμμετείχαν σε αθλήματα ντύνονταν μόνο με ζώμα (ανδρικό ένδυμα εποχής). Σύμφωνα πάντα με τις διασωθείσες τοιχογραφίες και τα πήλινα που απεικόνιζαν τις γυναίκες της εποχής !

  Τα κοσμήματα κατασκευάζονταν από ένα πλήθος υλικών όπως χρυσάφι ,αργυρό , αχάτη ,αμέθυστο ,όρια κρύσταλλο ,ήλεκτρο , lapis lazuli, οστά από ελέφαντες και ιπποπόταμους. Φορούσαν σκουλαρίκια, βραχιόλια και περιδέραια .τα περισσότερα από αυτά ήταν σφυρήλατα από καλλιτέχνες που εμπνέονταν από τοπία θάλασσας η της ξηράς, ζώα και άλλα .

  Οι Μινωίτες εμφανίζονται είτε με μπότες (κυρίως σε αγώνες), ή με σανδάλια ή ακόμα και ξυπόλητοι.

 Τα γυναικεία χτενίσματα ήταν άλλοτε μαζεμένα με μπούκλες και τα στόλιζαν με χάντρες , περόνες ,χτενάκια ,δίχτυα και καπελά σε διάφορα σχήματα.

16^ος αιώνας

 Με το ξεκίνημα του 16^ου  αιώνα άρχισε μια νέα εποχή στα φορέματα την περίοδο της αναγέννησης.  Σε γενικά πλαίσια την περίοδο αυτή την διακρίνει μια δόση υπερβολής σε όλους τους τομείς των τεχνών και κυρίως στην μόδα. Αυτό συνέβη γιατί οι έμποροι και οι αστοί είχαν αρχίσει να αποκτούν ολοένα περισσότερα χρήματα και έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη των ανθρώπων να χρησιμοποιήσουν πιο ακριβά υφάσματα και κοσμήματα για την ένδειξη της πολυτέλειας

 Υπήρχαν κοινά ενδυματολογικά στοιχεία κα σε άνδρες και σε γυναίκες . Μερικά χαρακτηριστικά της αναγέννησης είναι τα πλούσια βαριά υλικά σε μεγάλες ποσότητες, μεγάλα μανίκια, εφαρμοστά ενδύματα και καλυμμένα κεφάλια , κορσέδες που κάλυπταν από τους ώμους μέχρι τους γλουτούς και κορσέδες από ξύλο η μέταλλο.

 Οι γυναικείες φιγούρες λόγο του κρινολίνου που φορούσαν μέσα από τα φορέματα χάριζαν σχήμα καμπάνας.

17^ος αιώνας

  Στον 17^ο αιώνα συναντάμε πιο υπερβολικά ρούχα σε σχέση με τον 16^ο και κάποιες μετατροπές σε αυτά που τα κάνουν πιο αποκαλυπτικά.

   Το κόψιμο και το στυλ αλλάζει στα φορέματα. Το μπούστο γίνετε πιο εφαρμοστό και με “V” μπροστά. Τα ντεκολτέ είναι πιο αποκαλυπτικά, με οβάλ ή οριζόντια κοψίματα με ένα φαρδύ δαντελωτό ύφασμα ή με μια λινή κορδέλα γιακά τα λεγόμενα whisk. Tα μανίκια πέφτουν χαμηλά στους ώμους και καταλήγουν φουσκωτά στον αγκώνα  

  Η εξωτερική φούστα κατέληγε σε μια ουρά που το μήκος της δήλωνε την θέση της κυρίας που την φόραγε στην Γαλλική αυλή .

  Η μέση έγινε υπερβολικά μικρή, οι κορσέδες που παραμένουν ίδιοι με του 16^ου αιώνα ήταν μικροί μπροστά και τελειώνουν στο κέντρο με ένα πρόσθετο κομμάτι υφάσματος ή με μια μπανέλα ιδιαίτερα σκληρή.  

   Μεγάλες αλλαγές  στα δεύτερα μισά του 17^ου είχαμε στην γαλλική μόδα σε σχέση με την ισπανική του 16^ου, γιατί πλέον τα ρούχα δεν έκρυβαν τα γυναικεία σώματα αλλά τα έκαναν πιο θελκτικά και τα αναδείκνυαν .Ο λόγος που τους οδήγησε σε αυτό είναι γιατί κάθε κύριος που σεβόταν τον εαυτό του έπρεπε να έχει τουλάχιστον από μια «metressa».

18^ος αιώνας

  Τον  18^ο αιώνα συναντάμε αρκετές και ουσιαστικές αλλαγές στον χώρο της μόδας, διότι όλοι θέλουν πιο άνετα ρούχα αλλά χωρίς βέβαια να λείπει το στυλ.

  Οι γυναίκες αρχίζουν να φοράνε φαρδιά , άνετα χωρίς φόρμα ενδύματα με μόνο δύο μικρές πιέτες στο πίσω μέρος . Όταν αυτά ήταν διπλά ή τριπλά και έπεφταν από το λαιμό και ενώνονταν στους ώμους με τις πτυχές του χιτώνα που λέγονταν «sack back».Άλλο ένα παράξενο στοιχείο είναι η επιστροφή των στεφανιών.

 Οι γυναίκες αρχίζουν να εστιάζουν στο πλάτος των φορεμάτων , γι’ αυτό οι φούστες φούσκωναν στα πλάγια και έφταναν μέχρι τους 15 πόντους . Για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποιούσαν μπανέλες ή βέργες λυγαριάς. Λόγο του μεγάλου όγκου  των φουστανιών δεν μπορούσαν να περάσουν μαζί από μια πόρτα ή να κάτσουν σε ένα καναπέ δυο γυναίκες μαζί .

  Οι σύγχρονοι μελετητές χώρισαν τα φορέματα της συγκεκριμένης περιόδου σε ανοιχτά  και κλειστά.

  Αναλυτικά το κλειστό ρούχο ήταν φόρεμα που αποτελούνταν από φούστα  και μισοφόρι χωρίς άνοιγμα μπροστά στην φούστα.

  Το ανοιχτό είχε ένα κόψιμο στην μέση του φορέματος σαν ανάποδο V, που επέτρεπε στο μισοφόρι να φαίνετε. Το μισοφόρι της περισσότερες φορές ήταν πιο στολισμένο και κεντημένο από την φούστα . Παρόμοιο ήταν και το μπούστο, το οποίο είχε ένα άνοιγμα μπροστά γεμισμένο μ’ ένα είδος διακοσμητικό μέσης στο σχήμα του θώρακα το οποίο ήταν σκληρό συνήθως από χαρτόνι. Σχεδόν πάντα βαριά κεντημένο  ή στολισμένο με μια σειρά από φιόγκους όπου το μέγεθος μειωνόταν από πάνω προς τα κάτω.  

  Χαρακτηριστικά είναι και τα μανίκια που το τελείωμα τους ήταν είτε πάνω είτε κάτω από τον αγκώνα και αρκετά φουσκωτά ώστε να φαίνετε το εσωτερικό δαντελωτό πουκάμισο με  τις διπλές ή τριπλές πτυχές . Ήταν στην μόδα να ενώνονται η δαντέλα της πτυχής με την δαντέλα του στήθους , που τελείωνε με κρόσσια στο μπούστο που το έκανε να μοιάζει χωριστό. Τα μαντήλια ήταν μεγάλα τετράγωνα και τα φόραγαν γύρω από το λαιμό,  φτιαγμένα είτε από μουσελίνα, είτε λινό είτε μετάξι. Η διαφορά των καθημερινών μαντηλιών ήταν γνωστή ως «μισά μαντήλια».

19^ος αιώνας

 Τον 19^ο αιώνα ήταν μια ρομαντική αλλά και συντηρητική εποχή, στην οποία γεννήθηκε η ιδέα ότι οι γυναίκες πρέπει να αναδεικνύουν τα λεφτά των συζύγων τους, να είναι όμορφες και  να προσέχουν τα παιδιά τους. Οι γυναίκες που εργάζονταν ήταν δείγμα ότι προέρχονταν από την «κατώτερη τάξη».

  Οι φούστες τους ήταν φαρδιές και βαριές, σε αντίθεση με τους  κορσέδες που ήταν στενοί και μαζί με την λεπτή τους μέση τόνιζαν το πόσο αργόσχολες ήταν εκείνη την εποχή . Τα κρινολίνα φεύγουν από την μόδα, οι φούστες φαρδαίνουν και το ντύσιμο γίνετε ακόμα πιο άβολο. Αυτά όμως που αποδείκνυαν περίτρανα των πλούτο των αστών αλλά εν μέρει και την ματαιοδοξία των γυναικών, είναι τα γαρνιρίσματα με τις δαντέλες , τα κεντήματα, τα στολίδια και καθώς και οι εντυπωσιακές πτυχώσεις .

  Οι άνδρες για πολύ καιρό είχαν δύναμη με αποτέλεσμα οι γυναίκες να θέλουν να τους μιμηθούν. Έτσι από το 1880 και πολύ μετά τα γυναικεία ρούχα άρχισαν να μιμούνται τα ανδρικά. Από ζακέτες , πέτα , παντελόνια και μπλούζες που μιμούνταν τα ανδρικά πουκάμισα. Έτσι η γυναικά απέκτησε πιο τετραγωνισμένα ρούχα σε ευθεία γραμμή.

 

1920-1929

 Αφού τελείωσε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος οι γυναίκες αποκτούν δυναμισμό, γίνονται πιο ανεξάρτητες και ξοδεύουν αρκετά χρήματα για την εμφάνιση τους . Οι λεγόμενες «flapper girls» αρχίζουν να καπνίζουν , να πίνουν, να έχουν άποψη και σεξουαλική ελευθερία. Θέλουν να έχουν λεπτή σιλουέτα, να είναι όμορφες και να μοιάζουν με σταρ του cinema υιοθετώντας το  «Charleston style».

   Στην αρχή τα φορέματα δεν κολάκευαν, φαρδιές γραμμές και φαίνονταν αρκετά άχαρα στο σώμα. Σημαντική στιγμή το 1921 που η “Coco Channel” λανσάρει το άρωμα «Channel Nο 5».

    Το 1925 to μήκος της φούστας ανεβαίνει και φτάνει μέχρι το γόνατο, το 1927 οι φούστα κονταίνει κι άλλο αποκαλύπτοντας τα πόδια και οι γυναίκες της εποχής αυτής το  φορούν από το πρωί μέχρι το βραδύ διευκολύνοντας με αυτό τον τρόπο τον έντονο χορό τους, κρόσσια, αέρινα, λαμπερά υφάσματα, διαφάνειες και τεχνητό μετάξι (βισκόζι).

   Τα εσώρουχα γίνονται απαραίτητα και πρακτικά, έτσι χρησιμοποιούν κορσέδες για να λεπτένουν

    Τα πανωφόρια είναι βαριά για να προφυλάσσουν από το κρύο τα γυμνά κορμιά τους, συνήθως με γούνινες λεπτομέρειες στα τελειώματα τους. Οι γούνες γίνονται το trend της εποχής και κάθε γυναίκα έχει στην γκαρνταρόμπα της , πράγμα που τσαντίζει τις snob κυρίες καθώς ήταν είδος πολυτελείας.

    Οι γυναίκες κρατάνε μακριά τσιγάρα, πίπες, φοράνε πέρλες, μποά,, κοκαλάκια στολισμένα με φτερά και καπελά κλος.

    Τα παπούτσια είναι ιδανικά για χορό, μπαρέτες και μικρά τακουνιά συνθέτουν το στυλ της εποχής.

1930-1939

 To μεγάλο «Οικονομικό Κραχ», οι μαζικές χρεοκοπίες  και ανεργία δεν άφησαν να έχουμε μεγάλες αλλαγές στην πορεία της μόδας. Όσοι είχαν διασωθεί σε οικονομικό επίπεδο, προσπαθούσαν να μην κάνουν επίδειξη στον κόσμο.

   Η γυναίκεια φιγούρα, με ένα μακρύ φόρεμα από μετάξι, το οποίο κολακεύει τη μέση και τους γοφούς . Όλα αυτά υπήρχαν μέχρι να ανακαλυφθεί η γνωστή σε όλους λίκρα . Τα χέρια είναι γυμνά και έχουμε έντονα παρτούς ώμους και στο λαιμό πάντα ένα μακρύ κολιέ .Το ντύσιμο συμπληρώνετε από γούνα . Το να φοράς δυο ζώα ήταν πολύ σικ. Αν δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά μια γούνα τότε εμπλούτιζαν το σύνολο τους με κάπες η κασκόλ από σιφόν. Η Coco Chanel λανσάρει μια συλλογή από cotton . Όσες δεν μπορούσαν να αγοράσουν καινούρια ρούχα μεταποιούσαν τα δικά τους προσθέτοντας κομμάτια γούνας. Τα παλτό είναι σε μήκος ¾ και κολακεύουν την γυναικεία σιλουέτα. Τα ρούχα έχουν καλή εφαρμογή και είναι άνετα ώστε να μπορούν να δουλεύουν οι γυναίκες.

   Τα καπελά στην αρχή ήταν μικρά και καρφιτσωμένα στα μαλλιά. Στην πορεία απέκτησαν πιο εικαστικό χαρακτήρα σε απίθανα χρώματα. Η μεγαλύτερη σχεδιάστρια σε καπελά είναι η «Elsa Schiaparelli».

  Συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τα γνωστά κορσέ  με την διαφορά ότι είναι μόνο για την κοιλιά και ξεκινούν να καλύπτουν την περιοχή κάτω από το στήθος. Κάλτσες και καλσόν από αυθεντικό ή συνθετικό μετάξι σε nude αποχρώσεις και από το 1939 αρχίζουν να κατασκευάζονται από νάιλον.

  Επίσης λατρεύουν τα αξεσουάρ ώστε να μετατρέπουν το στυλ τους σε πιο φινετσάτο, επιπλέον κρατάνε τσάντες σε μπουκιά ή σε σχήμα φακέλου ώστε να ολοκληρώνουν τις εμφανίσεις τους.

                                                

                                   

1940-1949

   Ακόμα και τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο συνεχίζουν οι γαλλίδες να είναι οι πιο καλοντυμένες, ενώ στις υπόλοιπες χώρες οι γυναίκες είναι πιο σεμνά ντυμένες και αρκετά πιο φτηνά. Ενδεικτικά:

   Οι γαλλίδες φορούν κόκκινο κραγιόν, μεταξωτά μαντίλια τουρμπάν και πλατφόρμες από ξύλο ή φελλό.

   Οι γερμανίδες υιοθετούν ένα στυλ που τις δείχνει πιο σεμνές με σοβαρότητα και κύρος ,χωρίς κοσμήματα  και ακριβά υφάσματα.

   Οι Αγγλίδες λόγο της έλλειψης των υλικών ήταν σε όλα πιο συντηρητικές καθώς περνούσαν όλα από κρατικό έλεγχο π.χ. για το μήκος της φούστας, τον αριθμό των κουμπιών που θα χρησιμοποιηθούν ώστε να εξοικονομήσουν υλικά . Το μετάξι θεωρείται ταμπού, γιατί όσο απόθεμα και να είχαν το χρησιμοποιούσαν για να κατασκευάζουν αλεξίπτωτα. Ακόμα και η βασίλισσα όφειλε να βγαίνει σεμνή και χωρίς ιδιαίτερα πλούτη.

   Σημειωτέων είναι ότι η Αμερικανική κυβέρνηση ανακοινώσε την ανάγκη να μειωθεί η βιομηχανία της μόδας, οι σεζόν δεν αλλάζουν γρήγορα και τα ρούχα αποκτούν πιο στρατιωτικό χαρακτήρα, τα πουκάμισα είναι πιο στενά, πιο κοντά και η γυναικεία φιγούρα γίνεται πιο άκομψη, καθώς όλες οι ανδρικές δουλείες γίνονταν πλέον από τις γυναίκες.

   Σημαντικό για αυτή την περίοδο είναι η εμφάνιση των jeans και του αθλητικού στυλ το οποίο αποτελείται από πουλόβερ, πλισέ φούστες και μικρές λευκές κάλτσες.

1950 - 1959

  Την δεκαετία του 50 η ζωή επανέρχεται στους ρυθμούς της . Ο μόδιστροι αρχίζουν πάλι να σχεδιάζουν ρούχα για κοσμικές εμφανίσεις.

    Σημαντικότερη στιγμή της δεκαετίας είναι το λεγόμενο «new look» εμπνευσμένο από τον σπουδαιότερο μόδιστρο της εποχής Christian Dior ο οποίος εμπνευσμένος από την αλφάβητο και βασισμένος στο «H» ,δηλαδή τα στενά ρούχα , στην γραμμή Α που άνοιγαν στο κάτω μέρος, και τέλος Υ που άνοιγαν στο επάνω μέρος. Mαλακοί πεσμένοι ώμοι, στρογγυλοί γοφοί, μεγάλες μακριές φούστες, μέση στενή, πουκάμισα στενά με ζώνη, στενά παπούτσια με μέτρια ή πολύ ψηλά τακούνια, ψηλά σανδάλια, καπέλα μικρά στολισμένα με φτερά ή ημιπολύτιμες πέτρες.

  Μια πολύ κομψή εποχή με ψηλόμεσες φούστες που έκανε και τον ίδιο τον  Dior να αναρωτηθεί «τι έκανα??».

  Οι γυναίκες μετά από τόσες κακουχίες θέλουν πάλι να γίνουν ελκυστικές και με πολυτέλεια καθώς αρχίζει κάθε σπίτι να έχει ηλεκτρικές συσκευές.

 Τα γάντια τα καπελά οι τσάντες τα παπούτσια όλα άψογα ταιριασμένα.

Χρώμα της εποχής το σαν αίμα κόκκινο του Dior.

 1960-1969

  Αυτήν την εποχή οι γυναίκες εργάζονται και ξοδεύουν τα δικά τους χρήματα για το ντύσιμο τους, έτσι αποκτούν ένα προσωπικό στυλ. Οι βιομηχανίες της μόδας αντιλήφτηκαν αυτή την ανάγκη και δημιούργησαν ένα νέο ύφος. Ήταν στην μόδα η γυναίκα να είναι αδύνατη και teenager, γι αυτό όλες οι γυναίκες φορούσαν μίνι φούστες. Στις αρχές της δεκαετίας τα πράγματα ήταν λίγο πιο συντηρητικά , στα δεύτερα μισά και αφού η κοινωνία επαναστάτησε κάνοντας διαμαρτυρίες για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, και την δολοφονία του Kennedy, κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση οι  «Hippies»  με  παντελόνια καμπάνες από jean ή εμπριμέ υφάσματα .

   Οι γυναίκες άρχισαν να φοράνε καυτά σορτς , μίνι φορέματα, μπουστάκια, ζιβάγκο, πουλόβερ, κάπρι, ζιπ κιλοτς ,ταγιέρ, σακάκια, παλτό μέχρι το γόνατο, εμπριμέ καλσόν ,κάλτσες μέχρι το γόνατο, κορδέλες, μεγάλα γυαλιά ήλιου, πολλά κοσμήματα , όλα σε φωτεινά χρώματα, κυβιστικά και γεωμετρικά σχέδια . Τα μαλλιά είναι κρεπαρισμένα πολύ και συνήθως είναι έντονα μακιγιαρισμένες . Γνωστός σχεδιαστής της εποχής ο Yves Saint Laurent μ’ ένα χαρακτηριστικό ρούχο του 1965 με γεωμετρικά σχεδία εμπνευσμένος από τον πινάκα του Piet Mondrian.

1970-1979

   Η αρχή της δεκαετίας του 1970 ήταν απογοητευτική. Η ύφεση είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσουν οι σπατάλες στην ένδυση και η κρίση στα πετρέλαια ,πυροδότησε την αρχή της λιτότητας.

  Πολλοί  rock star πυροδότησαν την λατρεία για τα λουρέξ, το υπερβολικό glitter και το αναρχικό στυλ. Εφαρμοστά jean, μπλούζες με στάμπες, δερμάτινα και εκκεντρικά κουρέματα συμπλήρωνε το punk style με εκπρόσωπο της εποχής την σχεδιάστρια  Vivian Westwood.

   Εκείνη την εποχή όμως έκανε την εμφάνιση του και το disco style με ελαστικά  φανταχτερά σε έντονους χρωματισμούς υφάσματα.  Τα καυτά σορτς, τα στενά πουκάμισα με όρθιους γιακάδες  και οι πανύψηλες πλατφόρμες είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά ρούχα αυτής της εποχής.

  Οι μεγαλύτερες ηλικίες  φορούσαν μίντι φούστες και φορέματα που τόνιζαν την μέση. Επικράτησε η γραμμή Τ, δηλαδή ρούχα με έντονα τονισμένους ώμους .

1980-1989

   Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 βρισκόμαστε στην ανάπτυξη της οικονομίας , και βλέπουμε τις γυναίκες να είναι πιο δυναμικές ανεξάρτητες και καριερίστες. Η υγιεινή ζωή σε συνδυασμό με την γυμναστική γίνετε εμμονή και το αθλητικό look μόδα. Εμφανής ήταν η ανάγκη για επώνυμα logos. Αυτή είναι η χρυσή εποχή του καταναλωτισμού και τον super models.

   Oι γυναίκεια σιλουέτα γίνεται πιο θηλυκή αποτελούμενη από pencil ψηλόμεσες φούστες ερχόμενες σε αντίθεση με το rock style που χαρακτηρίζετε από δερμάτινα υφάσματα, ολόσωμες φόρμες trucks και αλυσίδες. Φούστες τύπου lambada , balloon, μίνι, τουτού , κολάν , φαρδιά t-shirt , κοντά jacket, βάτες  για φαρδύς ώμους ,body για να διευκολύνουν τις εργαζόμενες γυναίκες,  χυτά μπουφάν , τοπ από δίχτυ, φορέματα και τοπ με έναν ώμο, παντελόνες, φόρμες αθλητικές, φούτερ, κορμάκια και ξεβαμμένα jean αρχίζουν να έχουν την δική τους υπογραφή.

   Γκέτες , γάντια από δαντέλα, φιόγκοι, στέκες , πολύχρωμα γυαλιά , κονκάρδες , μεγάλες ζώνες , πλαστικά βραχιόλια πολλά μαζί στο χέρι , μακριά κολιέ, χρωματιστά καλσόν είναι  τα χαρακτηριστικά αξεσουάρ της δεκαετίας των 80ς.

  Σχεδιαστές που μεσουρανούσαν ήταν οι παρακάτω «Azzedine Alaia» με τα εφαρμοστά πλεκτά, «Donna Karran» με καλσόν και πουκάμισα από strech αλλά και άλλοι  όπως ο «Lacroix», «Jean Paul Gautier», «Vivien Westwood», «Mochino», «Katherine Hamnet», «Christian Lacroix», «Romeo Gigli» , «Rei Kawakubo», «Issey Miyake», «Yogi Yamamoto», «Gianni Versace», «Norma Kamali», «Calvin Klein», «Gianfrago Ferre» και από Έλληνες ο «Βασίλειος Κωστέτσος», «|Νικόλαος Μαυρόπουλος»και ο «Τίμης Παρίσης» .

    Γνωστοί σχεδιαστές υποδημάτων είναι οι «Manolo Blannik» , «Christian Loubouten», αλλά μην ξεχνάμε ότι και τα αθλητικά παπούτσια είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο με εταιρίες που μεσουρανούν στην αγορά αυτή έως και σήμερα «Νike», «Gear», «Reebok» κ.τ.λ.

1990-1999

 Μετά από πολλές δεκαετίες και πολλά διαφορετικά στυλ, κοψίματα, πολλούς σχεδιαστές και βιομηχανίες ενδυμάτων ικανοποιώντας κάθε γούστο έφτασε η στιγμή της απλότητας και του προσωπικού στυλ. Έτσι δεν έχουμε συγκεκριμένο dress code. Από τα 90ς μέχρι και σήμερα έχουμε επιρροές με vintage ρούχα και ρετρό επιρροές από προηγούμενες δεκαετίες προσαρμόζοντας  στο σήμερα.